Οικογένεια Μουλάκη: Το μήλο κάτω απ’ τη… μηλιά
Ο Βαγγέλης Μουλάκης της Ελευθερούπολης έγινε ο νεότερος παίκτης που έπαιξε στην Elite League και ο πατέρας του, Βασίλης, αποκαλύπτει τα μυστικά του.
Μπήκε στο παρκέ για να παίξει, εκτός έδρας, στο σκληρό πρωτάθλημα της Elite League, μέσα στο Σχηματάρι, σε ηλικία… 13 ετών! Ένα παιδί, μαθητής της Β’ Γυμνασίου, αλλά πήρε το «βάπτισμα του πυρός» και τι… βάπτισμα! Αμούστακος μέσα σε «μπαρουτοκαπνισμένους» που και οι ίδιοι μεγάλωσαν μέσα στα γήπεδα των Εθνικών Κατηγοριών.
Ο Βαγγέλης Μουλάκης είναι ο γκαρντ της Ελευθερούπολης, που γεννηθείς το 2011, μπήκε στον αγώνα, έστω και στο τέλος του, για να πάρει το «χρίσμα», να γράψει ιστορία, να γίνει ο πιο νέος παίκτης που παίζει σε μια τόσο ανταγωνιστική κατηγορία.
«Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά», λέει ο πάνσοφος ελληνικός λαός και εδώ η ρήση είναι 100% αντιπροσωπευτική της κατάστασης – γιος του «μπόμπερ» των εθνικών κατηγοριών και της Α1, Βασίλη Μουλάκη, ο Βαγγέλης, δε θα μπορούσε να διαλέξει κάτι άλλο απ’ το μπάσκετ.
«Ο Βαγγέλης μπήκε στο μπάσκετ από τα 5 του και του άρεσε πολύ», λέει στο e-magazine της ΕΟΚ ο δίκαια περήφανος πατέρας, Βασίλης, «και ήταν λογικό, άλλωστε, αφού τον έπαιρνα μαζί μου, σε προπονήσεις, αγώνες και αποστολές εκτός έδρας, από μωρό ήταν μέσα στο μπάσκετ, με μια μπάλα».
«Προφανώς και οι παραστάσεις του από τότε ήταν γεμάτες… μπάσκετ, αλλά αν δεν σου αρέσει κάτι, όσο και να το βλέπεις, δύσκολα να το ακολουθήσεις. Χαίρομαι που το παιδί του αρέσει, είναι φυσικά μικρός ακόμη, αλλά το θέλει κι αυτό είναι το σημαντικό. Αν μπορέσει να το συνεχίσει και να βελτιωθεί θα είμαστε όλοι ακόμη πιο περήφανοι, άλλωστε είναι πολύ νέος ακόμη κι έχει πολλά να μάθε ακόμη. Το καλό είναι ότι το θέλει πολύ ο ίδιος, ότι δουλεύει πολύ, ζει και αναπνέει για το μπάσκετ. Βλέπει όλους τους αγώνες, ξέρει όλους τους παίκτες, τους προπονητές, τα πάντα», τονίζει χαρακτηριστικά.
«Είναι χαρακτηριστικό ότι ξυπνάει τα ξημερώματα στις 4 για να δει το ΝΒΑ και μετά κοιμάται στις 6 για να ξυπνήσει στις 8 να πάει σχολείο. Κάποια στιγμή είπα αυτό πρέπει να κοπεί, και του έκλεισα τα ξυπνητήρια. Ξυπνούσε και πάλι μόνος του και έβλεπε τα ματς», συνεχίζει, ενώ και στο μπάσκετ τονίζει την επιθυμία του να δουλεύει σκληρά.
Κάνει προπονήσεις όλο το απόγευμα, παίζει με το παιδικό και το εφηβικό, ανέκαθεν έπαιξε κόντρα σε μεγαλύτερους, πρόσφατα έβαλε 32 πόντους με 6 τρίποντα κόντρα στον ΚΑΟΔ, στο εφηβικό, που είναι και το ντέρμπι της Ένωσης μας εδώ, βάζει 20 σε κάθε ματς και 30 στο παιδικό.
Δουλεύει πολύ, το θέλει, πάει στο γήπεδο, κάνει ρουτίνα με το γυμναστή, κάθεται κάνει σουτ μετά. Κάθε μέρα φεύγουμε 11 το βράδυ απ’ το γήπεδο».
Η παιδική και η εφηβική ομάδα της Ελευθερούπολης που πρωταγωνιστεί στα τοπικά ηλικιακά πρωταθλήματα.
Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένα παιδί, που έχει τις παρέες του, τα αγαπημένα του παιχνίδια, το σχολείο. «Δεν παίζει playstation, μόνο έχει φορτωμένα παιχνίδια μπάσκετ εκεί, τίποτα άλλο. Οι φίλοι του είναι απ’ το σχολείο και την ομάδα και πιο μεγάλοι κάποιοι, το σχολείο το παρακολουθεί με συνέπεια και είναι καλός, οι καθηγητές τον βοηθούν να ακολουθεί το μπάσκετ, του έδωσαν συγχαρητήρια για τη συμμετοχή στην ανδρική ομάδα, η πόλη τον έμαθε ακόμη καλύτερα απ’ αυτό το ματς και έγινε… talk of the town, αλλά το καλό είναι ότι ο ίδιος είναι προσγειωμένος και δεν είναι παιδί που θα πάρουν αέρα τα μυαλά του».
«Μια ιστορία που μπορώ να θυμηθώ πέραν των όσων γίνονται με αγώνες και προπονήσεις της ομάδας, είναι πως ήθελε πάρα πολύ να πάμε να δούμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο όταν είχε έρθει στη Θεσσαλονίκη, στο All Star Game, που είχε γίνει. Πήγαμε πράγματι, βγήκε φωτογραφία μαζί του και την έχει ακόμη στο δωμάτιο του, που παρεμπιπτόντως είναι όλο μπάσκετ. Ακόμη και το πολύφωτο είναι μια… μπάλα μπάσκετ».
Ο «Μπιλ» της Ελευθερούπολης είναι για τους «επαΐοντες» των Εθνικών κατηγοριών η… ψυχή της Ελευθερούπολης, ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα, που «κρατάει» μια αξιοθαύμαστη ομάδα, που εδρεύει σε μια μικρή πόλη δίπλα στην Καβάλα και όμως έχει καταφέρει μέσα στο πέρασμα των λίγων ετών «ζωής» της να εδραιωθεί και να πρωταγωνιστεί στην άλλοτε Α2, νυν Elite League.
«Κάθε χρόνο θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί, η ομάδα κάνει βήματα προόδου, πιστεύω ότι στις λεπτομέρειες χάσαμε κάτι καλύτερο, και δεν κρύβουμε ότι θέλουμε κάποια στιγμή να είναι αυτός ο σύλλογος στην Α1, στη Basket League, νομίζω είμαστε ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι του ελληνικού μπάσκετ στην περιφέρεια. Με δικές μας δυνάμεις, με στήριξη από την τοπική κοινωνία, με έναν άνθρωπο (σ.σ. ο ηγέτης της ομάδας είναι ο Γιώργος Τσακτσαρλής, πρώην ισχυρός άνδρας του ΚΑΟΔ, που έπαιξε στην Α1 και απ’ τους κορυφαίους οινοπαραγωγούς της χώρας, η κορυφαία ετικέτα “Βιβλία Χώρα” είναι η πιο χαρακτηριστική) και μια διοίκηση που στηρίζουν την προσπάθεια, παλεύουμε για το καλύτερο», αναφέρει.
«Δυστυχώς θέλουμε να γίνει το γήπεδό μας, αλλά βλέπω ότι υπάρχουν πάλι καθυστερήσεις, έχουμε πρόβλημα με αυτό, φέτος παίζουμε αλλού κι όχι στην πόλη μας, μας υποσχέθηκαν ότι θα χάσουμε μόνο μια σεζόν ακόμη, αλλά βλέπω να αργούμε και είμαστε στεναχωρημένοι γι’ αυτό. Η ομάδα θέλει το γήπεδό της».
Όσο για τον μικρό; Έγινε θέμα στα περισσότερα ΜΜΕ, όπως είναι λογικό, αλλά ο μπαμπάς προσπαθεί να τον κρατήσει μακριά απ’ την αδηφάγο και προσωρινή λάμψη τους. «Χάρηκε, αλλά ξέρει ότι είναι πολύ νωρίς ακόμη. Σχολείο, προπόνηση, δουλειά και προχωράμε, αυτό του είπα, αν και δε χρειαζόταν, ο ίδιος είναι τέτοιο παιδί που δεν πρόκειται να ξεγελαστεί απ’ τα φώτα της δημοσιότητας», λέει ο Β. Μουλάκης χαρακτηριστικά.
«Δεν είναι μόνο ο Βαγγέλης, όμως, που μας κάνει περήφανους. Αν και μικρή πόλη (σ.σ. 7.000 κάτοικοι), η ακαδημία μας δουλεύει τα τελευταία χρόνια καλά, προοδεύει, και μαζεύει παιδιά απ’ τις γύρω περιοχές. Κάποια στιγμή πιστεύουμε ότι η ομάδα θα έχει και αρκετά δικά μας παιδιά, αυτός είναι ο στόχος. Ανέλαβα την Ακαδημία όλη εγώ πλέον, έχουμε πάνω από 100 παιδιά και θέλουμε να αναπτυχθούμε, όχι μόνο στο παιδικό και εφηβικό που είμαστε καλοί, αλλά σε όλες τις ηλικίες» αναφέρει ο «τζένεραλ μάνατζερ» των Μακεδόνων. Και έφυγε για προπόνηση με τον Βαγγέλη, γιατί η ώρα πέρασε…
Κώστας Κούσης
