ΓΑΣ Σπάρτακος Διδυμοτείχου: «Επαναστάτης» για τη διάδοση του μπάσκετ
Ο Σπάρτακος ήταν μονομάχος Θρακικής καταγωγής, αρχηγός της εξέγερσης των δούλων εναντίον της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Η επανάσταση του Σπάρτακου είναι μία από τις μεγαλύτερες και μαζικότερες εξεγέρσεις της αρχαιότητας και το όνομα του έχει χρησιμοποιηθεί από αυτούς που θέλουν να δηλώσουν τη ριζοσπαστικότητα των ενεργειών τους.
Το 1983 μία παρέα ανθρώπων που θέλησαν να δώσουν αθλητικό όραμα στο ακριτικό Διδυμότειχο του Έβρου δημιούργησαν τον ΓΑΣ Σπάρτακο Διδυμοτείχου.
Αμέσως η προσπάθεια αγκαλιάστηκε από την τοπική κοινωνία, καθώς η ομάδα μπάσκετ στελεχώθηκε από ντόπια παιδιά που δούλευαν σκληρά από τις ακαδημίες και πλαισιώνονταν από κάποιες προσθήκες που κρίνονταν απαραίτητο.
Το 1989 η προσπάθεια και η σκληρή δουλειά «καρποφόρησε» καθώς ήρθε η άνοδος στη Γ΄ Εθνική μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος της ΕΚΑΣΑΜΑΘ και τη διπλή επικράτηση επί του Διαγόρα Πλαγιών με 36-77 και 104-64 με πρωταγωνιστές τους Στεργάτο, Γούσιο, Βενέτη και Τσακιράκη και προπονητή τον Γιώργο Ροκίδη.
Για 4 χρόνια η ομάδα του Διδυμοτείχου εκπροσώπησε την ακριτική πόλη στη Γ΄ Εθνική αγωνιζόμενη είτε στο κλειστό γυμναστήριο Ορεστιάδας είτε σε αυτό του Σουφλίου ελλείψει κλειστού γυμναστηρίου στο Διδυμότειχο. Η ομάδα λοιπόν του Γιώργου Ροκίδη με πρωταγωνιστές τους Ευαγγελίδη, Στεργάτο, Τσακιράκη και Βενέτη κατάφερε για 4 χρόνια να ζήσει μεγάλες στιγμές και παράλληλα να αναδείξει νέους αθλητές που ηγούνταν της προσπάθειας όπως ο Κυριαλάνης, ο Γουγούσης. Όπως σε όλες τις ιστορίες, έτσι κάποτε έρχεται το «πλήρωμα» του χρόνου και αυτό έγινε αρχικά με την επιστροφή στις τοπικές κατηγορίες το 1993.
Στη συνέχεια οι Γιώργος Ροκίδης, Φώτης Καρλιώτης και Σαράντης Τασιούδης, πλαισιωμένοι από τους ανθρώπους της διοίκησης που δεν απογοητεύτηκαν από τον υποβιβασμό, συνεχίζοντας να δίνουν όραμα στη νέα γενιά της πόλης κράτησαν τον Σπάρτακο Διδυμοτείχου σε υψηλό επίπεδο στην ΕΚΑΣΑΜΑΘ παρά τις δυσκολίες που προέκυπταν από τις χιλιομετρικές αποστάσεις.
Η ομάδα παρέμεινε σε υψηλό επίπεδο στους άνδρες και συγκέντρωνε πολλά παιδιά στις ακαδημίες τόσο από την πόλη όσο και από τα γύρω χωριά με το μπάσκετ να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και τις αυλές να γεμίζουν μπασκέτες!
Η κρίση που έπληξε την ελληνική κοινωνία στα τέλη του δεκαετίας του 2000 έφερε «τριγμούς» στον Σπάρτακο, οι αντοχές στέρεψαν και η ομάδα ακολούθησε μία φθίνουσα πορεία, που οδήγησε και στη δραματική μείωση των παιδιών που ασχολήθηκαν με το μπάσκετ.
Ποτέ όμως δεν σταμάτησε να υπάρχει η δυνατότητα των παιδιών να παίζουν μπάσκετ. Και αυτό μάλιστα ξεπερνώντας τις δυσκολίες που προέκυψαν με το γηπεδικό, καθώς από το 2020 η ομάδα δεν είχε έδρα λόγω έλλειψης αδειοδότησης στο κλειστό γυμναστήριο του Διδυμοτείχου, αναγκάζοντας τα παιδιά να προπονούνται σε ανοιχτούς χώρους και σε σχολικό κτήριο χωρίς τις σωστές υποδομές ενώ τα επίσημα παιχνίδια διεξάγονταν στο Σουφλί.
Παρόλα αυτά, ποτέ δεν έσβησε το ενδιαφέρον των ανθρώπων και πυλώνες προπονητικά τον γιο του αείμνηστου Γιώργου Ροκίδη, τον Δημήτρη Δελιά και τον Γιώργο Διάδο, οι οποίοι στάθηκαν στα πολύ δύσκολα χρόνια, ο Σπάρτακος αποκτά ξανά την αίγλη που του αξίζει και συμμετέχει τόσο στο πρωτάθλημα Ανδρών όσο και σε αυτό των Παίδων της ΕΚΑΣΑΜΑΘ με στόχο να δώσει κίνητρα στα παιδιά σε μία περιοχή που προσπαθεί να μείνει ζωντανή και να δίνει στα κέντρα εξουσίας ότι υπάρχει.
Αυτή τη στιγμή η ομάδα έχει περισσότερα από 80 παιδιά και αποτελεί μπασκετικό «φάρο» στον Έβρο.
Και σίγουρα εμπνευσμένοι από τους αείμνηστους Γιώργο Ροκίδη, Κωνσταντίνο Στεργάτο, του οποίου η φανέλα έχει αποσυρθεί και είναι κρεμασμένη στο κλειστό γυμναστήριο «Κωνσταντίνος Γκατσιούδης» και τους διοικούντες που μπορεί να μην είναι πια στη ζωή ή να μην έχουν άλλο τις δυνάμεις να ασχοληθούν, συνεχίζουν με αυτήν την παρακαταθήκη ώστε να γίνει ο Σπάρτακος ο «επαναστάτης» που θα φέρει ξανά την άνθιση στο μπάσκετ του βορείου Έβρου.
Βασίλης Στοάκης
